ДУШАНБЕ, 3 фев — Sputnik, Галина Соколова. Маъбадҳои Қрим одатан ғайриоддӣ ба назар мерасанд - онҳо аз сангҳо сохта шудаанд. Бисёри онҳо дар давраи инқилоб, ҷангҳо ва дар солҳои ҳокимияти шӯравӣ валангор шуданд, аммо ба ҳар ҳол як қисмати онҳо тавонистанд боқӣ монанд. Роҳнамо оид ба калисоҳо ва ибодатгоҳҳои ин нимҷазира дар маводи РИА Новости оварда шудааст.
Маъбади мақбараи зеризаминӣ дар Херсонес
Ин маъбад қадимтарин ёдгории меъмории насронӣ дар Херсонес - полисҳои қадимаи юнонӣ дар соҳили ҷанубу ғарбии Қрим ҳисобида мешавад. Бостоншиносон замони сохтани онро дақиқ гуфта наметавонанд, аммо онҳо боварӣ доранд, ки ин иншоот на пештар аз асри V сохта шудааст.
Археологи шӯравӣ Анатолий Ҷейкобсон боварӣ дошт, ки зиндон метавонад ҷои дафни як шахси арҷманд бошад. Вай инчунин истисно намекунад, ки дар асри IV ба ин ҷойҳо шахсият ва равшанзамири Қрим Василий Херсонесский ташриф оварда буданд. Ин бузургвор, мувофиқи афсонаҳо, писари яке аз князаҳои маҳаллиро ба воя расонд. Дар соли 309, бо фармони императори Рум Максимилиан Галерий, воизро дастгир карда, бо сангҳо ва калтакҳо ба қатл расониданд.
Маъбади қадимӣ дар қаламрави Осорхонаи мамнӯъгоҳи “Херсонесоси Таврик” ҷойгир аст. Шумо метавонед мустақилонаатона ба ин ҷо саёҳат равед. Сайёҳони ботаҷриба тавсия медиҳанд, ки тамоми рӯзро дар тамошои он бояд гузаронд.
Монастири мардона дар Бахчисарай
Дар нишебии ғори Мариам-Даре яке аз қадимтарин мавзеъ дар Русия ва маъруфи манастиир дар Қрим мавҷуд аст. Таърихи вай аз он сар мешавад, ки дар асри 9 монамҳо як калисоро мустақиман дар санг месозанд (он то ҳол нигоҳ дошта шудааст).
Тибқи ривоят, дар ин ҷо чӯпон иконаи Марямро пайдо кардааст. Онҳо якчанд маротиба он муқаддасотро мехостаанд бароранд, аммо он ба таври мӯъҷиза ба ҷояш баргашт. Икона ҳоло дар калисои Эҳёи Маряму Ҳиродус аст. Ҳазорон нафар тақводрони ин равия ба назди ӯ зиёрат меоянд.
Дар оғози асри 20 дар дайрҳо якчанд иморатҳо сохта шуданд ва биноҳои истиқоматӣ, аз ҷумла хона барои аббусҳо ва зиёраткунандагон. Аммо дар соли 1921, Ҳукумати Шӯравӣ ҳама чизро нест карда, бисёр коҳинон кушта шуданд.
Дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ он ҳамчун беморхона буд, пас аз он - як диспансери невропатологӣ. Соли 1993, дайр ба калисо баргардонида шуд.
Шумо метавонед онро тариқи саёҳат ва мустақили худ зиёрат кунед. Либоси муаяншуда: мардон бояд шим ё шолвари дароз дошта бошанд, занҳо курта ва сару гарданашон бор бошад.
Калисои Константин ва Елена дар Симферопол
Аввалин калисои православӣ дар Симферопол соли 1787, вақте Қрим аллакай дар империяи Русия шомил шуда буд сохта шудааст.
Ду сол қабл, фармондеҳи полк Борис Татишев хонаи тотореро харида буд, ки дар он ҷо калисо бо омадани Кэтрин II сохта шудааст. Императритса ба маъбад ташриф овард ва сипас лавозимот ва либосҳои хидматиро ба вазирон тақдим кард.
Дар замони шӯравӣ, клуби барои парвоз ва бойгонии дафтари сабти асноди ҳолати шаҳрвандӣ дар калисои қисман харобшуда ҷойгир буданд. Муддати тӯлонӣ бино холӣ буд. Аз соли 1991 он ҳамчун як калисои православӣ мебошад.
Калисои Константин ва Ҳелена як ҷузъи ҳатмии сафари ҷойҳои тамошои пойтахти Қрим аст, ки мутаассифона, ҷойҳои намоёни таърихӣ нигоҳ дошта нашудаанд.
Монастири Космо-Дамианов ва зарфи ғусли Саревич Алексей дар назди Алушта
Монастир соли 1856, дар 20 км берун аз Алушта сохта шудааст. Оилаи шоҳ зуд-зуд ба ин ҷо меомад. Александр III ва ҳамсараш Мария Федоровна ду маротиба дар хоначаи дохили ҷангал монданд - подшоҳ шикор карданро дар ин ҷо дӯст медошт.
Писари ӯ Николай II бо зану фарзандонаш шаш маротиба дар ин ҷо буд. Охирин императори сулолаи Романовҳо, дар қатори дигарҳо, писараш Алексейро дар чашмаи муқаддас ғусл кард. Гумон меравад, ки пас аз ин, саломатии княз беҳтар шуд (ӯ ба гемофилия гирифтор буд - як бемории генетикӣ, ки дар он коагулятсияи хун вайрон шудааст).
Гуфта мешавад, ки об дар фасли баҳор хосиятҳои шифобахш дорад - ба воситаи дуоҳои мӯъҷизаҳои бузургон Космас ва Дэмиан. Олимон муайян карданд, ки он дорои нуқра, ванадий, литий ва кремний мебошад.
"Он ки бо имон меояд, шифо меёбад", - мегӯянд рӯҳҳо.
Сулолаи Романов ҳамеша онро сарпарастӣ мекард ва ба дайр ёрӣ медод. Масалан, тибқи фармони империалӣ, барои хоҷагидорӣ 40 гектар замини ҷангал ҷудо карда шуда буд.
Он ҷо марғзор ва боғе буд. Дарахтони нок ҳоло ҳам мева медиҳанд, гарчанде ки онҳо аллакай садсолаанд.
Дар замони Шуравӣ, монастир ба таври ҷиддӣ хароб шуда буд. Аксари биноҳо дар пояҳои асри 19 барқарор карда шуданд. Калисо дар шакли аслии худ нигоҳ дошта шудаст, ки он ба сесадсолагии сулолаи Романовҳо дар соли 1913 бунёд карда шудааст.
Бо мошин ба дайр Космо-Дамиановский расидан осон аст. Ба шумо лозим меояд, ки бо роҳи мавҷи кӯҳи баландкӯҳ ба воситаи мамнуъгоҳҳои табии Қрим биравед.
Калисои Якшанбеи муқаддаси Масеҳ дар Форос
Онро соли 1892 савдогар Александр Кузнецов ба шарофати наҷотдиҳии Александр III ва тамоми оилаи шоҳ сохтааст, ки дар ҳолати суқути қатора аз Қрим ба Санкт-Петербург дар соли 1888 ба таври мӯъҷиза зинда монд.
Вақте ки Кузнецов мақсади бунёди маъбадро гузошт, ӯ аллакай бемор буд. Аммо ба ҳар ҳол тавонист, ки лоиҳаро фармоиш диҳад ва амалӣ кунад. Ва пас чанд соли дигар зиндагӣ кард.
Дар замони шӯравӣ, калисо хароб шуд: лампаҳо ва салибҳо шикаста шуданд, дохили тарабхона сохтанд. Дар солҳои 1960-ум, бино қариб 30 сол пурра аз кор мондааст. Соли 1988 ҳама чизро барқарор кард.
Ин яке аз маъбадҳои зебо дар соҳили ҷануби Қрим аст. Он дар қуллаи баланде - 400 метр ҷойгир аст ва манзараи зебо дорад.
Аз Форос ба он ҷо автобус ҳаракат мекунад. Агар шумо бо масири Ялта - Севастополь равед, шумо бояд дар назди дарвозаи Байдарҳо истед. Дуруст аст, пас шумо бояд пиёда ба кӯҳ бароед, аммо ин ҳама ба он меарзад.
