Дар солҳои ахир назарияи пайдо шудааст, ки “Даврони Иттиҳоди Шӯравӣ дигар буд”.
Замони Иттиҳоди Шӯравӣ дидору гуфтугӯ ва ошиқиӣ миёни ҷавондухтарону ҷавонписарон романтиктар буд.
Чун он замон телефони ҳамроҳ набуд, ҷавонон бо гулдаста дар даст назди муҷассамаҳо, истгоҳҳо, истгоҳҳои метро соатҳо интизори дӯстмедоштаашонро мекашид.
Замони Шӯравӣ ҷойҳои фароғатӣ начандон зиёд буд, ки ду ҷуфти ошиқ ба онҷо раванд. Беҳтарин ҷои даъват ин тамошои кино буд. Аммо дар он замон аксари ҷавонон вақтро дар кӯчаҳо сипарӣ мекарданд. Онҳо китобхониву сурудхонӣ ва сайру гашт мекарданд. Бӯсаву оғушҳо дар кӯчаҳо низ кам ба назар мерасид.
Зиёфати аз ҳама оммавӣ ин яхмомос буд. Ҷавонон барои харидани яхмос соатҳо навбат меистоданд. Инчунин ҷавонписарон барои духтарон қанду, пахтақанд, котейли ширӣ, кулчақанд ва ғайра мехариданду зиёфат медоданд.
