Дида мешавад, ки кудак ором шиштааст ва баъди омадани падараш ба назди ӯ, вай ба гиря оғоз мекунад. Мард мӯйи сарашро кутоҳ гирифтааст.
Аз нигоҳҳои кудак фаҳмида мешавад, ӯ падаррашро намешиносад. Баъдан кудак аз ӯ рӯ мегардонад ва бо ъалам ба гиря шуруъ мекунад.
Дар навор дида мешавад, ки кудак гоҳ ба сӯи падараш нигоҳ мекунад ва гоҳ аз ӯ рӯй гардонида гиря мекунад.
Дар навор дида мешавад, ки кудак бо як дасташ сарашро қапида бо дасти дигар чашмонашро мехоҳад пушонад.
Падар аз гиря писараш худро дошта натавониста ӯро мебардорад ва мехоҳад кудакро хомӯш кунонад. Аммо бо ин ҳам кудак гиряашро давом додан мегирад.
