ДУШАНБЕ, 27 сен – Sputnik, Пётр Акопов. Исроил ба бомбборон кардани шаҳрҳо ва роҳҳои ҷануби Лубнон шурӯъ кард, ки ин аслан маънои омодагӣ ба ҳуҷуми заминиро дорад. Танҳо дар рӯзи аввал қариб 300 нафар кушта шуд, гурезаҳои зиёд ба шимоли мамлакат ҳаракат карданд, Лубнон ба ҷанги сеюм бо Исроил тайёрй мебинад.
Ҷанги якум соли 1982, дуюмаш соли 2006 буд ва ҷанги нав, ки оғози онро қариб як сол пешгӯӣ мекарданд, шояд барои ҳама охирин бошад. На аз он сабаб, ки Исроил аз силоҳи ҳастаӣ истифода хоҳад кард, балки аз он лиҳоз, ки агар ҷанг аз рӯи сенарияи бадтарин ҷараён гирад, на Лубнон ва на Исроили ҳозира хоҳанд монд.
Оё вазъ дар ҳақиқат чунин фоҷианок аст? Охир, Исроил "фақат" мехоҳад, ки ҷануби Лубнонро (чунон ки баъди ҷанги соли 1982 буд) таҳти назорат гирад, то ки аз тирборон шудани қаламраваш аз ҷониби “Ҳизбуллоҳ”-ро пешгирӣ кунад.
“Ҳизбуллоҳ” бошад ҳамвора таъкид мекунад, ки ба Исроил дар посух ба наслкушии фаластиниҳо дар Ғазза зарба мезанад ва агар Нетаняҳу аз нобуд кардани фаластиниён даст кашад, бомбандозӣ қатъ хоҳад шуд. Маълум аст, ки Исроил дар Ғазза таваққуф нахоҳад кард: ҳадафаш ин аст, ки қисми зиёди қаламрави наворро барои зистан номумкин созад ва онро пурра таҳти назорат қарор диҳад. Исроил аз рӯзи аввали амалиёт дар Ғазза ба Лубнон ва “Ҳизбуллоҳ” таҳдид карда, ба онҳо сарнавишти Ғазза ва “ҲАМОС”-ро ваъда дод.
Таҳдидҳои Исроилро сарсарӣ қабул намекарданд, аммо маълум буд, ки амалиёти заминӣ дар Лубнон ба ҳар маъно (инсонӣ, обрӯ, молӣ) хеле гарон хоҳад буд, аз ин рӯ Исроил мехоҳад бори гарони ҷангро бо Иёлоти Муттаҳида тақсим кунад.
Ин тақозо мекард, ки “Ҳизбуллоҳ” ва Эронро ба ҳамла ба шаҳрҳои Исроил (на ба ҳадафҳои низомӣ) ё ҳамла ба Исроил аз қаламрави Лубнон таҳрик диҳанд, то дахолати Амрикоро талаб кунанд. Аммо Шайх Насрулло (раҳбари “Ҳизбуллоҳ”) ва Оятуллоҳ Хоманаӣ (раҳбари Эрон) ба ҳеҷ гуна иғво дода нашуданд ва барои Нетаняҳу бошад вақт тамом мешуд: вазъи дохилӣ дар Исроил бад шуд, дар Ғазза бунбасти комил ба вуҷуд омад (42 ҳазор кушта, аммо онҳо натавонистанд на ҲАМОС-ро нобуд кунанд ва на фаластиниёнро ба ғурбат маҷбур кунанд), Исроил дар арсаи байналмилалӣ ба маҳкумияти рӯзафзун дучор мешавад.
Ҷангро қатъ кардан ва сарбозонро аз Ғазза хориҷ кардан ғайриимкон аст: барои Нетаняҳу ин анҷоми ҳукмронии ӯ ва оғози парвандаи додгоҳӣ хоҳад буд ва барои Исроил ин эътирофи шикаст хоҳад буд.
Гузашта аз ин, на Нетаняҳу ва на Исроил намехоҳанд масъулияти наслкушии Ғаззаро бар дӯш гиранд. Бинобар ин онҳо роҳи ягонаи наҷотро дар давом додани ҷанг мебинанд, дар он, ки дар ягон вақт Иёлоти Муттаҳида ба ёрии "иёлати 51-уми худ" меоянд.
Ҳамин тавр Лубнон як қурбонии ошкор ва маҳкумшуда гардид, аммо ин маънои онро надорад, ки Нетаняҳу бо оғози ҷанг роҳи дурусти наҷоти худ ва кишварашро пайдо кардааст. Баръакс, ҷанги сеюми Лубнон тамоми имкониятро дорад, ки ба як ҷанги бузурги Шарқи Наздик табдил ёбад. Оқибат ва идомаи наслкушии Ғазза шуда, метавонад боиси инфиҷори вазъ дар саросари минтақа гардад.
Тачовузи пурраи Исроил ба Лубнон косаи сабрро лабрез мекунад ва ихтиёриёни Сурия ва Ироқ ба ҷанг ҳамроҳ мешаванд, ки ба ҷабҳаи Лубнон ба воситаи қаламрави Сурия медароянд. Эрон бо ҳар роҳ ба Лубнон ва "Ҳизбуллоҳ" кӯмак хоҳад кард, аммо аз ширкати мустақим дар ҷанг аз бими бархӯрди мустақим бо Амрико худдорӣ хоҳад кард, аммо Исроил ба таҳрики Теҳрон идома хоҳад дод.
Кӯчаи араб аз таҷовузи нави Исроил ба хашму ғазаб меояд — фишор ба ҳукуматҳои араб зиёд мешавад, бисёр кишварҳои мусулмон мумкин аст тиҷорат бо Исроилро қатъ кунанд. Ҷануби Ҷаҳонӣ аз Ғарб боз ҳам зиёдтар талаб мекунад, ки "сагбачаи худро" ором кунад.
Ва агар ин ба ҳеҷ ваҷҳ ба Вашингтон таъсир накунад (зеро Нетаняҳу дар муборизаи шадид барои қудрат дар Иёлоти Муттаҳида бозӣ мекунад, ки дар ҷараёни он ҳеҷ як тараф наметавонад амалҳои зидди Исроилро тарафдорӣ кунад), пас Аврупои дар ду курсӣ нишаста, маҷбур мешавад, ки Исроилро бечунучаро маҳкум кунад.
Умуман, таҷовузи Исроил дар Лубнон ба обрӯи Ғарб дар Ҷаҳони Ҷанубӣ зарба мезанад, зеро ба муқобили таҷовузкор на таҳримҳо ҷорӣ мешаванд, на кӯшиши воқеии боздоштани он.
Дар набардҳо бо Ҳизбуллоҳ ғарқ шуда, Исроил худро боз ҳам бештар ба ҳолати ногувор дучор мекунад, акнун илова бар хунрезии Ғазза дар ҷануб, ҷанги комил дар шимол (ҳарчанд Лубнон нерӯҳои ҳавоӣ надорад) илова хоҳад шуд. Ҳеҷ роҳи раҳоӣ аз ин бунбаст вуҷуд надорад - ба истиснои дахолати мустақими ИМА, ки имкони расондани зарари калон ба артиши "Ҳизбуллоҳ" медиҳад. Аммо ин вариант барои Амрико новобаста аз он, ки дар интихоботи моҳи ноябр кӣ пирӯз мешавад, комилан қобили қабул нест.
Ва Худоро шукр, зеро дахолати мустақими Иёлоти Муттаҳида ба ҷанги Лубнон роҳро ба ҷанги саросари минтақа мекушояд: он гоҳ то ворид шудани Эрон ба он ва оғози ҷанги Исроилу Эрон ва баъдан ҷанги Эрону Амрико ним қадам боқӣ мемонад.
Дар давоми он тавре ки Нетаняҳу ва "уқобони"-и амрикоӣ ба мисли Болтон солҳои зиёд орзу мекунанд, Амрико Эронро то ба асри санг расиданаш бомбаборон мекунад: яъне аз силоҳи ҳастаӣ истифода хоҳад кард (гӯё барои нобуд кардани иншооти ҳастаии Эрон). Дар ҳақиқат ин як қадам ба сӯи фалокати ҳақиқӣ мешавад — шояд на танҳо дар миқёси минтақа.
Ин чизест, ки Нетаняҳу бо оғози ҷанги сеюми Лубнон бо он бозӣ мекунад ва танҳо ин ӯро хатарноктарин одами сайёра месозад.