ДУШАНБЕ, 30 июн — Sputnik, Петри Акопов. Ҳамзамон ин паймон худро дифоӣ унвон карда "ба ҳеҷ кишвар хатаре эҷод" намекардааст. Аммо иттифоқчиён "муқовимат ба таҳдидҳои Русия", "афзоиши пуштибонии сиёсӣ ва амалӣ аз Украина" ва истиқрори "нерӯҳои иловагии тавонои омодаи ҷанг дар флангҳои шарқӣ"-ро идома хоҳанд дод. Ва аз Русия талаб мешавад, ки "Украинаро тарк кунад".
Дар эъломия гуфта нашудааст, ки онҳо чӣ гуна ба ин ноил шудан мехоҳанд, аммо Бритониё кӯмак мекунад, ки онҳо чӣ фикр кунанд ва аъзои дигари иттифоқро ба чӣ тела диҳанд.
Вазири корҳои хориҷӣ Лиз Трасс, ки дар Мадрид суханронӣ кард, хеле мушаххас гуфт:
"Ҳоло вақти он расидааст, ки кӯшишҳои худро дучанд кунем ва Украинаро таъмин намоему Русияро мағлуб созем, то президент Зеленский аз мавқеи зӯр гуфтушунид кунад... Мо вазифадорем, ки Русияро дар Украина мағлуб кунем. Мо бояд ин корро ба хотири амнияти Аврупо, озодӣ ва демократия кунем. Ин ягона роҳи ба даст овардани сулҳи дарозмуддат дар Аврупо аст. Баъзеҳо дар бораи имкони гуфтушунидҳо ҳоло суҳбат мекунанд, дар ҳоле ки Русия ҳанӯз дар Украина аст. Аммо ман фикр мекунам, ки ин сулҳи бардурӯғ меорад”.
Ӯ афзуд:
“Мо бояд аз гузашта ибрат гирем, масалан, барбод рафтани созишномаҳои Минск, барои таъмини сулҳи пойдор дар минтақа... Паёми ман ин аст, ки мо бояд аввал Русияро мағлуб кунем ва сипас гуфтушунид кунем".
Инро, ки англосаксонҳо то ғалаба бар Русия ҷанг мекунанд, мо кайҳо фаҳмида будем, ин ҷо ягон чизи наве нест. Чизи дигар каме тааҷҷубовар аст: намоиши доимии бовар ба он ки Ғарб имкони мағлуб кардани Русияро дорад, дар ҳоле сурат мегирад, ки Маскав аз расидан ба ҳадафҳои худ ақибнишинӣ намекунад.
Он ҷо, ки ҷолибтар бошаду стратегӣ, ҳадафи ниҳоии НАТО қарор мегирад. Агар Русия таҳдиди асосӣ бошад, пас бояд тамоми нерӯҳо ба мубориза бо он равона шаванд, оё ин мантиқӣ нест? Гузашта аз ин худи низомиёни НАТО ҳам набудани аслиҳа ва маблағгузорӣ ва зарурати зиёд кардани шумораи артишҳоро эътироф мекунанд.
Аммо маълум мешавад, ки қувваҳо он қадар кам нестанд. Илова бар таҳдиди Русия Чин бори аввал дар консепсия пайдо мешавад - ҳанӯз ҳамчун душман нест, аммо ин ибтидои кор аст:
"Шуҳратпарастии Чин ва сиёсати маҷбурии он ба манфиатҳои мо, амният ва арзишҳои мо таҳдид мекунад... Чин барои баланд бардоштани нуфузи байналмилалии худ доираи васеи абзорҳои сиёсӣ, иқтисодӣ ва низомиро истифода мебарад, дар ҳоле ки дар бораи стратегияи худ ва ниятҳои онҳо ношаффоф боқӣ мемонад".
Шояд сухан дар бораи "шарикии амиқи стратегӣ"-и Чин бо Русия ва "кӯшишҳои мутақобилаи онҳо барои халалдор кардани тартиботи байналмилалие, ки ба қоидаҳо асос ёфтааст" меравад, ки НАТО онро шадидан маҳкум мекунад? Яъне Чин бо Русияи таҷовузкор якҷо бозӣ мекунад, аммо барои иттиҳоди дифоӣ чӣ кор боқӣ мондааст, чӣ гуна ба чунин чолишҳо посух надиҳад?
Ё ин ки НАТО рӯйирост ба минтақаи уқёнуси Ором ҳам дахолат мекунад? Агар, албатта, дар хотир доред, ки НАТО дар асл иттифоқи англосаксонҳо бо қувваҳои қитъаи Аврупо ба онҳо вобаста аст.
Англосаксон бошад, комилан дар ҳама ҷо манфиат доранд ва бинобар ин ба онҳо ҳар як қувваи мустакил дар ҳар ҷое, ки набошад, "таҳдид мекунад". Эрон ё Венесуэла, Кореяи Шимолӣ ё Мянмар аз ҷумлаи наҷотёфтагонанд. Ироқ ва Либия аз ҷумлаи онҳое ҳастанд, ки аллакай хароб шудаанд. Дар бораи давлатҳои бузург, дар бораи тамаддунҳои давлатӣ, ба мисли Русия ё Чин, чӣ гуфтан мумкин аст, онҳо бо далели мавҷудияти мустақили худ "манфиатҳо, амният ва арзишҳо"-и англосаксониро зери шубҳа мегузоранд.
Ҳамаи ин фаҳмост, тааҷҷубовар ҳам нест. Боз як чизи аҷиб. Тавре Ғарб, ки худро зери таҳдиди Русия эълон карда, ҳама корро бо дасти худ мекунад, то мавқеи худро бадтар кунад ва шумораи мухолифонашро зиёд кунад. Хуб, чаро ҳозир НАТО Чинро “миннат мегузорад”, ки манофеи онро таҳдид менамояд?
Не, ҳама мефаҳманд, ки барои англосаксонҳо Чин аст, ки барои даҳсолаҳои оянда мушкилоти асосӣ маҳсуб мешавад, онҳо худашон ҳамаро ба ин суботкорона бовар мекунонанд. Ҳама мефаҳманд, ки Пекин на дар бораи қобилияти англосаксонӣ дар гуфтушунид ва на дар бораи муносибати ҷаҳонисозон ба тамаддуни қадимтарин тасаввурот надорад. Аммо чаро муносибатҳои бе ин ҳам муташанниҷро бадтар мекунанд? НАТО куҷост ва Чин куҷост?
Ҳеҷ кас дар ҷаҳон бовар намекунад, Чин, ки дар иҳотаи пойгоҳҳои амрикоӣ қарор дорад, ба амнияти Аврупо таҳдид кунад - ҳатто дар иттифоқ бо Русия. Чин дар ҳавзаи уқёнуси Ором, дар остонаи дари худ корҳои зиёде дорад.
Маҳз аз он чизе, ки онҳо аз ҳама бештар метарсанд ва стратегҳои объективии худ англосаксонҳоро аз он огоҳ карда буданд, ин мустаҳкам намудани робитаи Чину Русия аст. Яъне англосаксонҳо бо истифода аз НАТО иттифоқи байни Маскав ва Пекинро боз ҳам мустаҳкамтар карданд. Пас ман мехоҳам пурсам: ин аблаҳӣ аст ё хиёнат? Ҷавоби оддӣ қабул нест. Зеро дар байни стратегҳои англосаксонӣ ҳанӯз чунин ақидае паҳн шудааст, ки иттифоқи стратегии байни Маскав ва Пекин дурнамо надорад ва Ғарб вазифадор аст, ки аз кучактарин зиддиятҳои Маскав ва Пекин барои барҳам додани он истифода барад.
Маҳз ҳамин эътиқод ба имкониятҳои номаҳдуди худ Ғарбро ба чунин аблаҳии худкушӣ водор мекунад, чун эълони ошкори ҷанги геополитикӣ дар ду ҷабҳа ҳамзамон бо Русия ва Чин кушанда аст. Бо вуҷуди ин англосаксонҳо табиати худкушии амалҳои ҳозираи худро танҳо дар ҳамон лаҳза фаҳмида метавонанд, ки равшантар маълум мешавад, ки қувваи онҳо кофӣ кофӣ нест. Дар айни замон мо манфиатдор нестем, ки онҳоро аз қадамзанӣ дар масири руъёҳои "бартарии комил" боздорем.