ДУШАНБЕ, 16 мар — Sputnik, Елена Караева. Новобаста аз нидоҳои дастгирӣ, ки аз ҳар ҷо садо медиҳанд, сарфи назар аз миллионҳо ва миллиардҳо, ки ҷудо ва интиқол дода мешаванд, вақти он расидааст, ки ҳам эътироф кунем ва ҳам ошкоро бигӯем: Украинаро фиреб доданд ва дар курсии канорӣ нишонданд, ҳатто на дар меҳмонхона.
Онҳое, ки ба ӯ эътимод доштанд, ба тарафдории ӯ ба таври демократӣ овоз доданд, онҳое, ки ба гуфтаи онҳо, мунтазам андоз месупориданд, ононе, ки ӯро таъриф мекарданд ва онҳое, ки ин ҳукуматро дӯст намедоштанд, ҳамон тавр дар роҳи хуруҷ аз мамлакат қарор гирифтанд.
Аврупои воҳид, ки пеш аз буҳрони муносибатҳои Русия ва Украина дар он аллакай беш аз сию панҷ миллион нафар буданд, ки аксари вақт маҷбур буданд, байни ғизо ва гарм кардани хонаҳои худ якеро интихоб кунанд. Ин Аврупои муттахнд мувофиқи ваъдаҳои худ, ки ошкоро ва хусусӣ дода буд, бояд кариб се миллион касро қабул кунад.
Таъмини онҳо бо манзил, ғизо, таҳсил дар ҳама сатҳҳо, аз муассисаҳои томактабӣ то олӣ, тиб ва инчунин аз давраи муқаррарии эмкунӣ то ҷарроҳиҳои мураккаб, нигоҳубин, тибқи тамоми қонунҳо ва конвенсияҳо, ба уҳдаи Аврупо хоҳад буд.
Агар илова кунем, ки аксарияти куллии гурезаҳо занон, кӯдакон ва пиронсолон мебошанд, пас маълум аст, ки Аврупои муттаҳид бояд ба таври ҷиддӣ, мунтазам тамоми шикофҳои қобили тасаввур ва ғайричашмдошт дар буҷар аз байн барад, то маблағ пайдо кунад. Ва аммо ҳамон Аврупо маҷбур хоҳад шуд, андозҳоро зиёд кунад ва синни нафақаро боло барад.
Дар акси ҳол пур кардани хазинаи холӣ ғайриимкон аст, зеро он аз ҳисоби маблағҳои марбут ба пандемия бароварда шуд, зеро маблағҳои дастгирии соҳибкорӣ аз берун меомаданд.
Ё худ Бонки марказии Аврупоро лозим аст, ки матбаашро бо иқтидори пуррааш ба кор дарорад, ки ин дар навбати худ боз суръати таваррумро метезонад ва боиси оғози давраи нави афзоиши нарх мегардад.
Ростӣ, роҳи дигари қабули ин миллионҳо нафари фиребхӯрда ва бадбахт низ вуҷуд дорад.
Раванди пуршиддати самтдиҳии иттилоъ алайҳи Русия тафсидааст, ки на танҳо амалиёт дар Украинаро ғайриинсонӣ ҷилва медиҳад, барои таҳрики ҳатто ходимони калисоҳои Аврупо алайҳи ин амалиёт низ ҳаст.
Ҳукумати Фаронса як платформаи онлайнеро роҳандозӣ кардааст, ки дар он ҳар як сокини кишвар метавонад "ҳамчун волонтёр сабти ном шавад". Ба таври ихтиёрӣ хонаи худро ба паноҳандаҳо пешниҳод кардан, онҳоро ихтиёрӣ роҳнамоӣ кардан дар дохили дӯзахи давлатии Фаронса ва тадриси забон кардан ба паноҳандагон аз зумраи хадамоте гуфта мешаванд, ки бояд тавассути афроди ихтиёрӣ ба паноҳандаҳо ироа гарданд. Ҳамчунин бояд гуфт, рӯйхати ин хадамот беохир аст.
Гурезагон аз Украина чӣ гуна ва дар кадом шакл қабул карда мешаванд, аз ҷониби кӣ ва кай, дар гузоришҳо дидан мумкин аст. Онҳо бо хушҳолӣ хабар медиҳанд, ки мегӯянд: "Регис ва Моник тасмим гирифтанд, ки хонаи худро ба як модари ду фарзанд пешниҳод кунанд". Дар мавҷи шавқу ҳамдардӣ, ки дар он, дар омади гап, шубҳа кардан гуноҳ аст, ҳама чиз ғайриоддӣ менамояд. Аммо ин ид дар хонаи ду солхӯрда, ки ба як суръат ва сатҳи зиндагии муайян одат кардаанд, то кай давом мекунад, чизе гуфтан душвор аст.
Сукунат дар кишвари хориҷӣ, муҳити забонӣ ва фарҳангии хориҷӣ - ҳатто дар сурати суръатбахшии расмиёти гирифтани мақоми гуреза як раванди дарднок, тӯлонӣ ва хеле душвор аст. Воқеияти аврупоӣ, ки дар он ба қавли романтикҳо ва идеалистҳо, "бисёр демократия, бисёр озод" аст, аммо мушкилоти камтаре надорад. Ба роҳ додани онҳое, ки аз Украина фирор карданд, аз ҷониби мақомоти худ хиёнат карданд, аврупоиҳо розӣ нестанд. Онҳо дар фарҳанги дигар тарбия ёфтаанд.
Ин фарҳанг, аз ҷумла, дар назар дорад, ки тамоми хайрияҳо ба хайрия ба эъломияи солонаи андоз дохил карда шаванд, то андоз бо ин роҳ кам карда шавад. Аз ин рӯ пул ё дигар маблағҳои барои кӯмак сарфшуда то сенти охирини евро ҳисоб карда мешаванд. Ин як андоза аз фарҳанги славянӣ фарқ мекунад, ки дар он тақсим кардани ҳам куртаи охирин ва ҳам нонҳои охирин бидуни талаб кардани ҳисобот барои санҷиши молӣ сурат мегирад.
Ва он миллионҳо нафаре, ки аллакай Украинаро тарк кардаанд ва ё тарк мекунанд, бояд бо ин муросо кунанд.
Аврупо, ки дар тӯли асрҳои зиёд ба хушбахтона зиндагӣ кардан одат кардааст (ҳам аз сабаби мустамликаҳо ва ҳам аз сабаби ҷангҳое, ки аксар вақт берун аз марзҳои он меҷангиданд) ҳоло ҳам бодиққат фикр мекунанд, ки дар ин вазъият дар куҷо, чӣ гуна ва чӣ кор кардан мумкин аст.
Ва ҳатто агар ин монетизатсияи мустақим дар миёнамуҳлат ё дарозмуҳлат набошад ҳам, пайдоиши қитъаи муттаҳидаи олиҷаноб ва меҳмоннавоз, ки дар пеши назари мо бунёд мешавад, ҳамчун сармоягузорӣ низ ба назар мерасад.
Азбаски ин намуди зоҳирӣ имкон медиҳад, ки бе зарари зиёд ҳам фиреб диҳед ва ҳам хиёнат кунед, шумо ҳамеша метавонед ба тартибот, ба бюрократизм, ба душвориҳои зиндагӣ муроҷиат кунед.
Оё онҳо дар Киев инро фаҳмиданд? Аз рӯи як қатор аломатҳо, ҳа.
Аммо вақте онро онҳое мефаҳманд, ки Аврупо имрӯз таҳти шиори каме навшуда (азбаски бӯҳрон дар Сурия низ бидуни иштироки Аврупо ташкил шудааст) "Хуш омадед, гурезаҳо!" онҳоро пешвоз мегирад. Аммо барои он бадбахтоне, ки бо айби мақомоти худ кишварашонро аз даст додаанд, аз даст додани хаёл ва имон дар Аврупо як зарбаи навбатии тақдир хоҳад буд, ки имрӯз ҳам аён аст.