ДУШАНБЕ, 7 июл – Sputnik. Китоби “Найсон” дар чанд бахш силсилаи рубоиву дубайтӣ ва тарҷумаҳои шиор Фарзонаро гирди ҳам овардааст.
Дар бахшҳои “Чаҳ-чаҳи гули сурх” ва “Чорзарби дил”- и ин асари ҷадид, ҳудуди 800 рубоиву дубайтӣ ҷой дода шудаанд, ки шоир дар онҳо мавзӯъҳои мухталифи ҳаёти ҷомеаро инъикос намудааст.
Дар бахши дигари “Найсон” тарҷумаҳои худи шоир аз осори адибони ҷаҳон, Гёте, Экзюпери, Байрон, Пушкин, Фёдор Тётчев, Анна Ахматова, Марина Светаева, Сергей Есенин, Александр Блок, Темур Зулфиқоров, Абай мунташир шудааст.
Маҷмӯаи рӯбоӣ ва дубайтиҳои шоир қаблан бо номи “Резаборон” (Душанбе, 1984), “Қатрае аз Мӯлиён” (Хуҷанд, 2003) “Мӯҳри гули мино”, “Себарга”, “Ҳама гул, ҳама тарона”, “Сини салом” ва “Найшакар” ба нашр расонида шудаанд.
Ин китоб бо дастгирии Раҷаббой Аҳмадзода, раиси вилояти Суғд ба дасти чоп расидааст.
Дар китоби ҷадиди шоир, Матлуба Мирзоюнус, профессори илмҳои филологӣ ва Аҳмадҷони Раҳматзод, шоири халқии Тоҷикистон ва раиси Иттифоқи нависандагони Суғд назар навиштаанд.
Фарзона ва Озарахш, ахиран баъд аз ҳудуди се ҳафтаи табобат бар бемории “вируси корона” пирӯз шуда, рӯзи 7-уми май аз бемористони Шайх Бурҳони ноҳияи ба номи Бобоҷон Ғафуров мурахас шуданд. Онҳо баъди бозгашт ба манзилашон аз ҳамаи табибону масъулон изҳори сипос намуда, ба дӯстону ҳаводорон ва ҳамаи мардуми тоҷик таъкид намуданд, ки худу назиконашонро аз беморӣ эҳтиёт кунанд.
Фарзона ва Озарахш, аз намоёнтарин шоирони Тоҷикистон ба шумор мераванд, шеърашон то ба маҳфилҳои адабии кишварҳои форсизабон ва Порису Инглистон расидааст. Шоир Толиби (Каримов) Озарахш дар соли 1963 дар ноҳияи Айнӣ таваллуд шудааст. Аз соли 1999 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон буда, соли 2019 унвони шоири халқии Тоҷикистонро гирифтаст. Дар 2015 сардабири маҷаллаи адабии "Паёми Суғд"-и ҳукумати Суғд мебошад.
Дар тӯли бештар аз 35 соли фаъолияти эҷодияш Озарахш як зумра маҷмӯаи шеърҳояшро бо номҳои “Аз чашмасор омадам”, “Намози мусофир”, “Чархболи Офтоб”, “Девони Ишқ” ва “Ватаннома” ба нашр расонидааст. Ҳамчунин то ин муддат матни чандин таронаи ҳофизон аз ҷумла дар васфи ватан, сулҳ, дунёро эҷод намудааст.
Фарзонаи (Хоҷаева) Хуҷандӣ соли 1962 дар ноҳияи Хуҷанд (Бобоҷон Ғафуров) таваллуд шудааст. Аз соли 1989 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон буда, соли 1995 унвони шоири халқии Тоҷикистонро гирифт. Ӯ аз шогирдони шоири зиндаёди тоҷик Лоиқ Шералӣ ба ҳисоб меравад. То ин замон китобҳои шеърии ӯ бо номи "Тулӯи хандарез”, “Шабохуни барқ”, “Ояти ишқ”, “Қатрае аз Мӯлиён”, “Сӯзи нотамом” ва “Муҳри гули мино” дар Тоҷикистон нашр шудаву дар соири кишварҳои Афғонистону Эрон, Инглистон ва Фаронса рунамоӣ шудаанд.