Яке аз бадтарин фалокат дар авиатсияи шӯравӣ 11 августи соли 1979 руй дод.
Дар осмони Днепродзержинск ду ҳавопаймои мусофирбар ба ҳам бархӯрд.
Дар натиҷа 178 нафар, аз ҷумла 17 нафар аъзои бошгоҳи футболи “Пахтакор”-и Ӯзбекистон ба ҳалокат расиданд.
Ин фоҷиаи мудҳим тамоми ҷаҳон ва одамони шӯравиро ба ҳаяҷон овард.
Шаҳрвандони Ӯзбекистон ва Иттифоқи Шӯравӣ аз талафоти бузург сахт андӯҳгин шуданд.
Миллионҳо шаҳрвандони Ӯзбекистон тими "Пахтакор"-ро самимона дӯст медоштанд ва бозии ин дастаро бо шавқ интизорӣ мекашиданд.
Ба андешаи бисёриҳо, он беҳтарин даста дар таърихи мавҷудияти бошгоҳи Тошканд буд, ки миллионҳо мухлис доштанд.
Чорабинии ёдбуд рамзи маънавии эҳтиром ба футболбозони фавтида ва ҳамаи қурбониёни суқути ҳавопаймо гардад.
Дарди талафот мардуми Русия ва Ӯзбекистонро дар баробари фоҷиа боз ҳам муттаҳид кард.
Созмондиҳандагон бар ин назаранд, ки мардуми кишварҳои гуногун бояд онҳоеро, ки бар асари ҳодисаи нохуш фавтидаанд, ёд кунанд.
Муҳим он аст, ки насли нави мардум низ воқеаҳои гузаштаро донанд ва ба ёд оранд.
Дар чорабинӣ на танҳо насли калонсол, балки фарзандони онҳо низ ширкат доштанд.
Акси гурӯҳӣ пас аз анҷоми бозӣ
Сарфи назар аз хусусияти рамзии бозӣ, мукофотҳо комилан воқеӣ буданд.